barder
III. barder
verbe intransitif impersonnelVerbe régulier du 1er groupe en -er, se conjugue comme Aimer.
- Ce verbe est impersonnel : conjugué uniquement à la 3e personne du singulier.
- Le participe passé de ce verbe est toujours invariable.
PARTICIPE
Présent
| bardant |
Passé
| bardé (invariable) |
| ayant bardé |
INDICATIF
Présent
| il | barde |
Imparfait
| il | bardait |
Passé simple
| il | barda |
Futur simple
| il | bardera |
Passé composé
| il | a | bardé |
Plus-que-parfait
| il | avait | bardé |
Passé antérieur
| il | eut | bardé |
Futur antérieur
| il | aura | bardé |
CONDITIONNEL
Présent
| il | barderait |
Passé
| il | aurait | bardé |
SUBJONCTIF
Présent
| qu’il | barde |
Imparfait
| qu’il | bardât |
Passé
| qu’il | ait | bardé |
Plus-que-parfait
| qu’il | eût | bardé |
VOISINAGE ALPHABÉTIQUE
- bardache, n. m.
- bardage, n. m.
- bardane, n. f.
- barde [I], n. m.
- barde [II], n. f.
- bardeau, n. m.
- bardée, n. f.
- bardelle, n. f.
- barder [I], v. tr.
- barder [II], v. tr.
- barder [III], v. intr.
- bardeur, n. m.
- bardis, n. m.
- bardit, n. m.
- bardot, n. m.
- barège, n. m.
- barème, n. m.
- baret, n. m. [5e édition]
- barge [I], n. f.
- barge [II], n. f.
