cohabiter
cohabiter
verbe intransitifVerbe régulier du 1er groupe en -er, se conjugue comme Aimer.
- Le participe passé de ce verbe est toujours invariable.
PARTICIPE
Présent
| cohabitant |
Passé
| cohabité (invariable) |
| ayant cohabité |
INDICATIF
Présent
| je | cohabite |
| tu | cohabites |
| il, elle | cohabite |
| nous | cohabitons |
| vous | cohabitez |
| ils, elles | cohabitent |
Imparfait
| je | cohabitais |
| tu | cohabitais |
| il, elle | cohabitait |
| nous | cohabitions |
| vous | cohabitiez |
| ils, elles | cohabitaient |
Passé simple
| je | cohabitai |
| tu | cohabitas |
| il, elle | cohabita |
| nous | cohabitâmes |
| vous | cohabitâtes |
| ils, elles | cohabitèrent |
Futur simple
| je | cohabiterai |
| tu | cohabiteras |
| il, elle | cohabitera |
| nous | cohabiterons |
| vous | cohabiterez |
| ils, elles | cohabiteront |
Passé composé
| j’ | ai | cohabité |
| tu | as | cohabité |
| il, elle | a | cohabité |
| nous | avons | cohabité |
| vous | avez | cohabité |
| ils, elles | ont | cohabité |
Plus-que-parfait
| j’ | avais | cohabité |
| tu | avais | cohabité |
| il, elle | avait | cohabité |
| nous | avions | cohabité |
| vous | aviez | cohabité |
| ils, elles | avaient | cohabité |
Passé antérieur
| j’ | eus | cohabité |
| tu | eus | cohabité |
| il, elle | eut | cohabité |
| nous | eûmes | cohabité |
| vous | eûtes | cohabité |
| ils, elles | eurent | cohabité |
Futur antérieur
| j’ | aurai | cohabité |
| tu | auras | cohabité |
| il, elle | aura | cohabité |
| nous | aurons | cohabité |
| vous | aurez | cohabité |
| ils, elles | auront | cohabité |
CONDITIONNEL
Présent
| je | cohabiterais |
| tu | cohabiterais |
| il, elle | cohabiterait |
| nous | cohabiterions |
| vous | cohabiteriez |
| ils, elles | cohabiteraient |
Passé
| j’ | aurais | cohabité |
| tu | aurais | cohabité |
| il, elle | aurait | cohabité |
| nous | aurions | cohabité |
| vous | auriez | cohabité |
| ils, elles | auraient | cohabité |
SUBJONCTIF
Présent
| que je | cohabite |
| que tu | cohabites |
| qu’il, qu’elle | cohabite |
| que nous | cohabitions |
| que vous | cohabitiez |
| qu’ils, qu’elles | cohabitent |
Imparfait
| que je | cohabitasse |
| que tu | cohabitasses |
| qu’il, qu’elle | cohabitât |
| que nous | cohabitassions |
| que vous | cohabitassiez |
| qu’ils, qu’elles | cohabitassent |
Passé
| que j’ | aie | cohabité |
| que tu | aies | cohabité |
| qu’il, qu’elle | ait | cohabité |
| que nous | ayons | cohabité |
| que vous | ayez | cohabité |
| qu’ils, qu’elles | aient | cohabité |
Plus-que-parfait
| que j’ | eusse | cohabité |
| que tu | eusses | cohabité |
| qu’il, qu’elle | eût | cohabité |
| que nous | eussions | cohabité |
| que vous | eussiez | cohabité |
| qu’ils, qu’elles | eussent | cohabité |
IMPÉRATIF
Présent
| cohabite |
| cohabitons |
| cohabitez |
Passé
| aie | cohabité |
| ayons | cohabité |
| ayez | cohabité |
VOISINAGE ALPHABÉTIQUE
- cognation, n. f.
- cogne, n. m.
- cognée, n. f.
- cogne-fétu, n. m. [7e édition]
- cognement, n. m.
- cogner, v. tr. et intr.
- cogneur, n. m.
- cognitif, -ive, adj.
- cognition, n. f.
- cohabitation, n. f.
- cohabiter, v. intr.
- cohérence, n. f.
- cohérent, -ente, adj.
- cohéreur, n. m.
- cohériter, v. intr.
- cohéritier, -ière, n.
- cohésion, n. f.
- cohobation, n. f. [7e édition]
- cohober, v. tr. [7e édition]
- cohorte, n. f.
