discourir
discourir
verbe intransitifVerbe du 3e groupe en -ir, composé de courir, se conjugue comme Courir.
- Le participe passé de ce verbe est toujours invariable.
PARTICIPE
Présent
| discourant |
Passé
| discouru (invariable) |
| ayant discouru |
INDICATIF
Présent
| je | discours |
| tu | discours |
| il, elle | discourt |
| nous | discourons |
| vous | discourez |
| ils, elles | discourent |
Imparfait
| je | discourais |
| tu | discourais |
| il, elle | discourait |
| nous | discourions |
| vous | discouriez |
| ils, elles | discouraient |
Passé simple
| je | discourus |
| tu | discourus |
| il, elle | discourut |
| nous | discourûmes |
| vous | discourûtes |
| ils, elles | discoururent |
Futur simple
| je | discourrai |
| tu | discourras |
| il, elle | discourra |
| nous | discourrons |
| vous | discourrez |
| ils, elles | discourront |
Passé composé
| j’ | ai | discouru |
| tu | as | discouru |
| il, elle | a | discouru |
| nous | avons | discouru |
| vous | avez | discouru |
| ils, elles | ont | discouru |
Plus-que-parfait
| j’ | avais | discouru |
| tu | avais | discouru |
| il, elle | avait | discouru |
| nous | avions | discouru |
| vous | aviez | discouru |
| ils, elles | avaient | discouru |
Passé antérieur
| j’ | eus | discouru |
| tu | eus | discouru |
| il, elle | eut | discouru |
| nous | eûmes | discouru |
| vous | eûtes | discouru |
| ils, elles | eurent | discouru |
Futur antérieur
| j’ | aurai | discouru |
| tu | auras | discouru |
| il, elle | aura | discouru |
| nous | aurons | discouru |
| vous | aurez | discouru |
| ils, elles | auront | discouru |
CONDITIONNEL
Présent
| je | discourrais |
| tu | discourrais |
| il, elle | discourrait |
| nous | discourrions |
| vous | discourriez |
| ils, elles | discourraient |
Passé
| j’ | aurais | discouru |
| tu | aurais | discouru |
| il, elle | aurait | discouru |
| nous | aurions | discouru |
| vous | auriez | discouru |
| ils, elles | auraient | discouru |
SUBJONCTIF
Présent
| que je | discoure |
| que tu | discoures |
| qu’il, qu’elle | discoure |
| que nous | discourions |
| que vous | discouriez |
| qu’ils, qu’elles | discourent |
Imparfait
| que je | discourusse |
| que tu | discourusses |
| qu’il, qu’elle | discourût |
| que nous | discourussions |
| que vous | discourussiez |
| qu’ils, qu’elles | discourussent |
Passé
| que j’ | aie | discouru |
| que tu | aies | discouru |
| qu’il, qu’elle | ait | discouru |
| que nous | ayons | discouru |
| que vous | ayez | discouru |
| qu’ils, qu’elles | aient | discouru |
Plus-que-parfait
| que j’ | eusse | discouru |
| que tu | eusses | discouru |
| qu’il, qu’elle | eût | discouru |
| que nous | eussions | discouru |
| que vous | eussiez | discouru |
| qu’ils, qu’elles | eussent | discouru |
IMPÉRATIF
Présent
| discours |
| discourons |
| discourez |
Passé
| aie | discouru |
| ayons | discouru |
| ayez | discouru |
VOISINAGE ALPHABÉTIQUE
- disconvenir, v. intr.
- discophile, n.
- discophilie, n. f.
- discord, adj. m. et n. m.
- discordance, n. f.
- discordant, -ante, adj.
- discorde, n. f.
- discorder, v. intr.
- discothèque, n. f.
- discoureur, -euse, n.
- discourir, v. intr.
- discours, n. m.
- discourtois, -oise, adj.
- discourtoisement, adv.
- discourtoisie, n. f.
- discrédit, n. m.
- discrédité, ée, adj. [5e édition]
- discréditer, v. tr.
- discret, -ète, adj.
- discrètement, adv.
